دولت جدید، مطالبات کارگران و نقش جنبش سندیکایی

حقوق سندیکایی باید به‌رسمیت شناخته شود

دولت حسن روحانی پس از سوگند کار خود را آغازکرده‌است. با معرفی علی ربیعی به‌عنوان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی، اکنون جنبش سندیکایی کارگران ایران در انتظار سیاست‌های «جدید» نشسته‌است. شواهد عینی نشان می‌دهد که درمدت زمامداری دولتِ احمدی‌نژاد، اساس فکری بر این بوده است که اگر همراه با سرکوب شدیدِ کارگران پیشرو و سندیکاهای مستقل، روی آمارهای ساختگی و توضیحات غیرواقع از نتایج برنامه‌های اقتصادی «بازار آزاد- تعدیل اقتصادی – شوک درمانی – دولتِ کوچک»، به اندازه‌ی کافی تبلیغات عوام‌فریبانه شود، در نهایت به طبقه‌ی کارگر و مردم عادی این برنامه‌های ضدمردمی باورانده خواهدشد.

خصوصی‌سازی و چپاول اموالِ ملی را، «کوچک سازیِ دولت» و «دادن کار مردم به دستِ مردم» معرفی بکنند؛ دستبردِ به سفره‌ی بازنشستگان (ایلنا، 11 تیر 1392) را، به‌عنوان بردنِ «پولِ نفت سر سفره‌ی مردم» وعده بدهند؛ و بالاخره، تبعیت از دستورات و اجرای برنامه‌های اقتصادی دیکته شده توسط نهادهای امپریالیستی مثل «صندوق بین‌المللی پول» (مهر، 31 تیر 1392) را، به‌عنوان مبارزه با استکبار و استعمار جهانی جا بزنند. مواردی که ذکر شد، میراثِ دولت‌های منفور احمدی‌نژاد در هشت سال قبل است.

همان طور که در نامه‌ی 2 مرداد 1392 خود، «سندیکای کارگران فلزکار مکانیک» و «هیات بازگشایی سندیکای کارگران نقاش و تزیینات تهران» به درستی نوشته‌اند، "با توجه به شرایط بسیار سخت اقتصادی کشورمان که گریبانگیر زحمتکشان ایرانی است این تحریم‌ها باعث رکود تولید در صنایع مورد تحریم و تورم و فقر بیشتر و هم‌چنین منجر به بیکاری کارگران و متلاشی شدن خانواده‌های زحمتکشان ایرانی خواهد شد." در این شکی نیست که تحریم‌های مداخله‌جویانه‌ی کشورهای امپریالیستی اثراتِ مخربی روی تولید ملی و زندگی روزمره‌ی کارگران و زحمتکشان ایران داشته است. ولی، در زیر به‌طور خلاصه به برنامه‌های اقتصادی نولیبرالی «تعدیل اقتصادی» دیکته شده توسط «صندوق بین‌المللی پول»، که دولت احمدی‌نژاد با حمایتِ ولی‌فقیه آنها را پیش برده است، و به تبعات آن برنامه‌های اقتصادی روی زندگی کارگران و زحمتکشان ایران اشاره خواهیم کرد.

چند نمونه گزارشی در رابطه با اثرات ویران کننده‌ی حذف یارانه‌ها روی تولید ملی و بیکار شدن دسته‌جمعی کارگران. روز 31 تیر 1392، درگزارشی با عنوان "هدفمندی یارانه‌ها 300 کارخانه لبنیات را تعطیل کرد"، ایلنا می‌نویسد: "با اجرای طرح هدفمند(ی) یارانه‌ها، بسیاری از کارخانه‌های لبنیات شرایط رقابت در بازار را از دست دادند و ظرفیت تولید‌شان را به 20 الی 25 درصد کاهش داده‌اند." روز 5 مرداد 1392، ایلنا گزارش داد، "در سال گذشته 195 واحد تولیدی قارچ از مجموع 410 واحد موجود تعطیل شده‌اند...... تعطیلی واحدهای تولیدی قارچ موجب بیکاری 80 هزار کارگر شده است."  در تاریخ 25 دی 1392، در گزارشی با تیتر "بیش از 80 درصد کارگران زیر خطِ فقر زندگی می‌کنند"، ایلنا می‌نویسد، "همزمان با اجرای قانون هدفمندی یارانه‌ها به دلیل افزایش نرخ سوخت، واحدهای تولیدی کشور با بحران مواجه شده‌اند.... به‌دلیل عدم پرداخت یارانه واحدهای تولیدی از ابتدای سال جاری تاکنون تعداد زیادی از کارگران از واحدهای تولیدی اخراج شده‌اند." 

چند نمونه‌ی دیگر در رابطه با وضع وخیم معیشت طبقه‌ی کارگر. روز 15 تیر 1392، در گزارشی با عنوان "سبقت هزینه‌های تامین اجتماعی از درآمدها در پی عدم تناسب نرخ تورم و مزد کارگران"، ایلنا می‌نویسد: "حذف ارز مرجع برای سازمان خطرناک است..... تغییر نرخ ارز حداقل باعث افزایش 90 درصدی بهای اقلام دارویی و درمانی و بهداشتی شده است." به نقل از علیرضا حیدری، گزارش مزبور اضافه می‌کند،"این مسئله هم‌چنین افزایش 40 درصدی بهای اقلام دارویی و بهداشتی تولید داخل را به همراه داشته است....... در عمل تا کنون موسسات بیمه‌ای هیچ تعهدی را در قبال افزایش بهای دارو نپذیرفته‌اند و در عمل در حال حاضر مابه‌التفاوت این افزایش هزینه را شخص بیمه شدگان پرداخت می‌کنند." گزارش فوق اضافه می‌کند، "در صورتی‌که طبق قانون معادل 10 درصد از درآمد‌های حاصل از اجرای قانون هدفمندسازی یارانه‌ها (باید) به وزارت بهداشت پرداخت شود...... از زمان حذف شدن ارز مرجع، هزینه‌های درمانی سازمان تامین اجتماعی افزایش چشمگیری داشته است." جالب این‌جاست که با وصف تمام مشکلات سازمان تامین اجتماعی، که نتیجه‌ی «حیاط خلوت» خود انگاشتن سازمان توسط مسئولین دولت ضدملی احمدی نژاد می‌باشد، روز دوم مرداد، ایلنا گزارش داد، "اداره کل تامین اجتماعی استان گلستان به مناسبت شصتمسن سالگرد تأسیس این سازمان، در اقدامی نادر شعبه‌ای ویژه را برای خدمات رسانی به روحانیون در مرکز استان اختصاص داده است....... هم اکنون تعداد سه‌هزار و 750 نفر از طلاب و روحانیون استان گلستان تحت پوشش تأمین اجتماعی هستند..... تاسیس شعبه ویژه تامین اجتماعی برای خدمات رسانی به روحانیون در حالی صورت گرفته که سرمایه این سازمان از کسر 30 درصد حقوق ماهانه کارگران تشکیل شده است."

به گزارش خبرگزاری مهر، روز 31 تیر 1392، در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام با ولی‌فقیه، احمدی‌نژاد گزارشی از میراث اقتصادی خود را ارائه داد. در این گزارش، باضافه آمارهای ساختگی معمول خود، احمدی نژاد قانون هدفمندی یارانه‌ها را گام دیگری در اصلاح ساختارهای اقتصادی کشور برشمرد و تاکید کرد: "صندوق بین‌المللی پول، روش ایرانی هدفمندی یارانه‌ها را بهترین روش معرفی و به دیگر کشورها اجرای آن را توصیه کرد." در این شکی نیست که سازمان‌های امپریالیستیِ بین‌المللی هم‌چون «صندوق بین‌المللی پول» و «بانک جهانی» از اجرای دستورات‌شان توسط احمدی‌نژاد خوشحال‌اند و آنرا به‌عنوان نمونه به دیگر کشورهای دنیا توصیه می‌کنند.

سیاست‌های اقتصادیی که اجرای آنها از کشورهایی مثل شیلی آغاز شد، و در چهار سال اخیر در کشورهای اروپایی، بخصوص ایرلند، یونان، اسپانیا، پرتقال و ایتالیا فلاکت ببار آورده‌اند؛ در ایران در 8 سالِ دولت‌های ضدملی احمدی‌نژاد، با آهنگی بسیار بیرحمانه‌تر اجرا شده‌اند. جلوگیری از اجرای این برنامه‌ها، که در میهن ما با نام‌های مختلف اجرا شده است و باعث ویرانی تولید ملی، بیکاری لجام‌گسیخته‌ی کارگران، و تشدید فقر زحمتکشان کشور گردیده است، صرفاً با مبارزه‌ی متحد و پیگیر طبقه‌ی کارگر و سندیکاهای مستقل کارگری ممکن خواهد شد. تنها راهِ نجات کارگران، احیای حقوق سندیکایی، برسمیت شناخته شدن حق برپایی سندیکا و عدم مداخله‌ی حکومت در امور تشکل‌های کارگری و نیز رعایت منشور جهانی حقوق سندیکایی و مقاوله‌نامه‌های سازمان بین‌المللی کار است.

اهمیت وحدت عمل در جنبش سندیکایی زحمتکشان

مبارزه کارگران و زحمتکشان میهن ما برای دستیابی به حقوق خود، طی‌ سالیان اخیر فراز و فرودهای متعددی را تجربه کرده است. این مبارزه که بخشی از خواسته‌های  آن عبارتند از: حق برپایی سندیکا و احیای‌‌ حقوق سندیکایی، افزایش دستمزدها مطابق نرخ واقعی‌ تورم، امضا۶ پیمان‌های دست‌جمعی‌، جلوگیری از خصوصی‌سازی و اخراج‌ها، لغو قراردادهای موقت و آزادی کارگران و سندیکالیست‌های دربند، کماکان ادامه دارد. نکته پر اهمیت که نشان‌ای  از رشد آگاهی‌ طبقاتی زحمتکشان قلمداد میشود، تاکید بر برسمیت شناخته شدن حقوق سندیکایی کارگران و حق احیا و ایجاد سندیکاهای مستقل است. اکنون تشکل‌ها و سندیکاهای مستقل به عنوان بخشی جدایی ناپذیر با تمام کاستی‌ها و مشکلات به حضور خود ادامه میدهند و نقش و جایگاه آنها در مجموع جنبش سندیکایی موجود زحمتکشان ایران انکار ناپذیر است.

 در اوضاع فعلی‌ و با توجه به آغاز فعالیت دولت حسن روحانی و وزیر کار جدید این دولت که سخن از " طرح‌های نو" میگوید و باید در انتظار اعمال سیاست معینی در قبال جنبش سندیکایی زحمتکشان بود، اهمیت تقویت نقش سندیکا‌های مستقل بیش از پیش برجسته شده و لزوم همکاری، همیاری و اتحاد عمل در درون جنبش سندیکایی موجود زحمتکشان کشور احساس میگردد . کارگران در برابر سیاست‌های اقتصادی - اجتماعی دیکته شده از سوی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی‌ به یک مبارزه و مقاومت مشترک در چارچوب سندیکا‌های واقعی‌ و رزمجو نیازمند هستند. اگر به تحول‌های سیاسی و رخداد‌های کارگری چند ماه اخیر با دقت نظری بیفکنیم، در می‌یابیم که خواسته احیای‌‌ حقوق سندیکایی و حضور و مشارکت نمایندگان واقعی‌ کارگران در مسایل و امور مربوط به خودشان تا چه اندازه جدی طرح و پیگیری میشود. به عنوان نمونه از آنجا که طرح‌های اصلاح قانون کار و اصلاح قانون تامین اجتماعی در چارچوب برنامه آزاد سازی اقتصادی مطابق نسخه بانک جهانی‌ در دستور کار دولت قرار دارد و این اصلاحیه‌ها منافع و حقوق کارگران را نابود و پایمال می‌سازند، خواسته مشارکت نمایندگان انتخابی (نه‌‌ انتصابی ) کارگری در هیات‌های مدیره و اجرائی سازمان تامین اجتماعی بدل به یک مطالبه سراسری کارگران شده است. بنابراین برای اینکه چنین خواسته‌های به حق و منطبق با منشور جهانی حقوق سندیکایی مصوبه فدراسیون جهانی سندیکا‌های کارگری از قوه به فعل درآید، به سندیکاها، به سازمانهای سندیکایی واقعی‌ و مستقل و نیز وحدت عمل گسترده در جنبش سندیکایی زحمتکشان نیاز مبرم داریم.

مصوبه اخیر شورای عالی‌ کار در مورد حقوق جانبی مانند حق مسکن، خوار بار و حق عائله‌مندی و محروم شدن کارگران صنوف از این مصوبه بار دیگر اهمیت وجود سندیکا‌های مسقل که بر پایه صحیح طبقاتی شکل گرفته باشند را نشان داد. تجربه سالیان اخیر نیز موید این واقعیت است. جنبش سندیکایی وسیع‌ترین و توده‌ ای‌ترین بخش جنبش کارگری است که به طور عمده شامل مبارزات اقتصادی و رفاهی و صنفی کارگران میگردد. گرچه به هیچ روی از ضرورت مبارزات سیاسی - طبقاتی و جانبداری طبقاتی آنان نمی‌کاهد. جنبش سندیکایی از لحاظ ارتباط و تماس با توده‌‌های عظیم زحمتکشان شهری و روستایی، وسیع‌ترین سازمان متشکل کارگران و زحمتکشان به شمار می‌رود. این جنبش تمامی کارگران را صرف نظر از تفاوت‌های عقیدتی‌، مذهبی‌ و مسلکی در بر می‌گیرد. همه کارگران یدی و فکری زیر پوشش سندیکا‌ها و اتحادیه‌ها متشکل می‌شوند و از حقوق اجتماعی، سیاسی و اقتصادی خود به دفاع میپردازند. تشکل جنبش سندیکایی بر وسیع‌ترین تودهای زحمتکش تکیه دارد و عام‌ترین مسائل دفاع از حقوق کارگران را مطرح میسازد. دقیقأ به علت همین ویژگی‌های تشکل سندیکایی  است که این تشکل از امکانات وسیع برای تجمع همه زحمتکشان بر خوردار است. به این ترتیب برخلاف سیاست تفرقه جویانه ارتجاع و محافل گوناگون هیأت حاکمه جمهوری اسلامی که کارگران را بر حسب عقیده، مذهب و مرام تقسیم کرده و با ایجاد انجمن‌های اسلامی و کانون شورا‌های اسلامی کار و نظایر آن به خشن‌ترین شکل ممکن حقوق سندیکایی کارگران ایران را پایمال کرده و میکنند، جنبش سندیکایی در بر گیرنده تمامی کارگران است که بر اساس منافع طبقاتی نها صنفی همراه و همسنگر هستند. با آنچه مورد اشاره قرار گرفت و با در نظر داشتن مفهوم و ماهیت جنبش سندیکایی، اتحاد  و وحدت عمل برای دفاع از منافع و حقوق کارگران و زحمتکشان در این مرحله و مقطع زمانی حساس که کشور ما در آن قرار دارد، ضرورتی کتمان ناپذیر تلقی‌ میشود.

اختلافات  موجود میا‌ن گروه‌های زحمتکشان هرگز مانعی غلبه ناپذیر در راه تامین وحدت عمل جنبش سندیکایی موجود زحمتکشان نیست و نمیتواند باشد. مبارزه برای هدف‌های مشترک نیازمند اتحاد و وحدت عمل در گسترده‌ترین شکل است. در مسئله تامین وحدت صفوف جنبش سندیکایی به کار پیگیرانه و تاکید بر انگیزهای طبقاتی اهمیت جدی دارد. تجربیاتی نظیر اعلامیه‌ها و بیانیه‌های سندیکا‌های کارگران فلز کار مکانیک، هیات بازگشا ‌یی سندیکای کارگران نقاش و سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه به مناسبت اول ماه مه‌ و طرح صحیح خواسته‌های طبقه کارگر در این بیانیه‌ها  و نیز نامه مشترک این سندیکا‌ها در اعتراض به سازمان جهانی‌ کار و هیات جمهوری اسلامی در این نهاد، نمونه‌های از توانائی و امکانات موجود و قابل اتکا برای تامین وحدت عمل در صفوف جنبش سندیکایی زحمتکشان است. باید با کار صبورانه و منظم برپایه احیای‌‌ حقوق سندیکایی این تجربیات موفّق را تداوم بخشید و از منافع کارگران بصورت متحد به دفاع پرداخت!

" سالگرد کشتار دستجمعی زندانیان سیاسی - فاجعهٔ ملی"

ده‌‌‌‌ها فعال کارگری و سندیکا لیست در این فاجعهٔ ملی‌ اعدام شده اند

امسال مصادف با بیست و پنجمین سالگرد کشتار دستجمعی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ است که از سوی نیرو‌های میهن پرست، مترقی و دمکرات میهن ما به حق فاجعهٔ ملی‌ نام گرفته است. در سال ۶۷ به دنبال شکست سیاست جنگ افروزانه خمینی و در یک برنامه از پیش طراحی شده، رهبران جمهوری اسلامی و در رأس همه آنها خمینی فرمان اعدام گروهی زندانیان سیاسی را صادر کردند. حکومت با این برنامه دست به یک تصفیه خونین زد و جنبش انقلابی و صلح طلب ایران را از برجسته‌ترین رهبران و کادرهای خود محروم ساخت. هدف ارتجاع به رهبری خمینی نابودی جنبش ترقی خواهانه مردم ایران و حزب‌ها و سازمان‌های میهن دوست و دمکرات بود. در این کشتار جنایت کارانه جنبش سندیکایی زحمتکشان ایران نیز با تجربه‌ترین و آگاه‌ترین رهبران و کادرهای خود را از دست داد. دهها سندیکالیست مجرب و پر سابقه همراه هزاران زندانی دیگر از نیروهای چپ و دمکرات در ظرف کمتر از دو ماه طی‌ دادگاهی چند دقیقه‌ای که یاد آوار دادگاه‌های تفتیش عقاید قرون وسطا بود، اعدام شدند .

تا کنون علّت اعدام و محل خاکسپاری این قهرمانان مردم و مدافعان حقوق زحمتکشان مشخص نشده است .

کمیته روابط سندیکایی همصدا با نیروهای مترقی، سندیکا‌های کارگری و خانواده شهدای مردم خواستار معرفی و مجازات عاملان و آمران این جنایت فراموش نشدنی است. ما خواستار کارزاری  مشترک از سوی همه نیرو‌های دمکرات و مترقی برای افشای  جنایت فراموش نشدنی‌ کشتار  دسته جمعی‌ زندانیان سیاسی در سال ۶۷ هستیم. ما یاد همه فرزاندن شریف مردم و مدافعان آزادی، عدالت اجتماعی، صلح و حق حاکمیت  ملی را گرامی داشته و به خاطره تمامی کارگران و سندیکالیست‌های جان باخته در این کشتار و دیگر جان باختگان درود می‌فرستیم .

کمیته روابط سندیکایی ایران

جنبش جهانی کارگران و اتحادیه‌ها در قرن بیست ویکم

از تشکیل اولین اتحادیه کارگری در سال ۱۷۹۰ و ازاولین اتحادیه بین‌المللی کارگران در سال ۱۸۶۴ سالها می‌گذرد. جنبش سندیکایی و کارگری در این مدت راه طولانی و سختی را  طی کرده است و در این راه به اهداف ونتایج خوبی رسیده است.

از اولین و مهمترین مسائلی که با ایجاد اتحادیه‌ها آشکار شد، نقش طبقه نوظهور کارگران وزحمتکشان بود که  با سرعت وارد عرصه‌های اجتماعی و سیاسی توده‌های وسیع مردم در اغلب کشورهای جهان گردید. در آن سالها تا پیش از قرن 18 مردم تصور میکردند که تغییرات اجتماعی توسط پادشاهان و شاهزادگان و یا خدایان و ارواح انجام میگیرد. تقدیر نوی ظهور کرد و آن اینکه تغییرات اجتماعی فقط توسط توده‌های وسیع امکان پذیر است.

و این درک جدید تاثیر بزرگی در مسیرتاریخ بشر در قرنهای ۱۹ و ۲۰ بوجود آورد.

این مسیر حرکت تاریخ بشر دارای سختی های غیر قابل پیش بینی بود.  جنبش اتحادیه‌ای از سالهای ۱۷۹۰ تاکنون موفقیت‌های بزرگی بدست آورده است و در عین حال دچار عقب‌‌نشینی و شکست و نقاط ضعف نیز بوده است.

فدراسیون جهانی سندیکاههای کارگری دراین تاریخ غنی جنبش کارگری نقش بزرگی داشت است. تاسیس آن در ۳ اکتبر ۱۹۴۵ یک پیروزی بزرگی برا ی جنبش سندیکایی- یک دستاورد تاریخی برا ی طبقه زحمتکش جهانی بود. این یک گام عالی و جدی برای ایجاد اتحاد بین پرولتاریا برعلیه فاشیسم و غلبه سرمایه‌داری جهانی بود.

تحرک و قدرت WFTU بلافاصله باعث نگرانی قدرت های حاکم در امریکا و انگلستان و نیز سایر سرمایه‌داران در سراسر جهان شد. بخاطراین نگرانی یک موج عظیم برای تخریب و نابودی این اتحادیه جهانی راه انداختند.

تاریخ شصت ساله اخیر جنبش کارگری بر همگان آشکار است. کتابهای متعددی در این رابطه نوشته شده است، اسناد غیر قابل انکار فراوانی وجود دارد.  هزاران شاهد زنده از تاریخ مدرن این جنبش هنوز در قید حیات هستند و کسی نمی‌تواند واقعیت های تاریخی را انکار کند.

در طول شصت سال اخیر WFTU هرگز در کنار انحصارات و شرکت‌های بین المللی قرار نگرفته و هرگز در کنار بورژواها و امپریالیستها نبوده است. و نیز هرگز خنثی هم نبوده است. همیشه در کنار مبارزات زحمتکشان در تحصیل حقوق بنیادی و آزادی‌شان رزمیده است. ما همواره در کنار آنانی بوده‌ایم که برای صلح، پیشرفت و رفع استثمار انسان از انسان مبارزه می‌کنند، بوده‌ایم. ما نقش بزرگی در جنبش‌های مردمی آسیا، اقیانوسیه، افریقا ، اروپا ،  امریکای لاتین و خاورمیانه داشته‌ایم. در این تاریخ ۶۰ ساله، ما نیز دارای اشتباه و لغزش بوده‌ایم.

این اشتباهات و لغزش‌ها در هر صورت نقش مثبت و غنی WFTU را نفی نمی‌کند. ما به تاریخمان افتخار کرده و از پیروزی‌هایمان و شکست‌هایمان درس گرفته‌ایم.

اکنون که در اوان قرن ۲۱ هستیم، تعادل  قدرتها ‌درعرصه جهانی بهم خورده است. این بهم خوردگی به قدرت‌های امپریالیستی یک قدرت مطلق داده است که البته هزینه آن از جیب مردم زحمتکش پرداخت شده است. قدرت مطلق شدن موقت سرمایه‌داری در جهان،  استثمار از توده‌های مردم و کشورها را تشدید کرده است، ثروتی که توسط مردم زحمتکش ایجاد می‌شود در دست تعداد اندکی افراد قدرتمند  مترکز شده است.

پیشرفت علم و تکنولژی در تمامی عرصه‌هاو کاربرد وسیع تکنولوزی‌های جدید در خط تولید، سود کمپانی های جهانی را افزایش داده است.

درصورتیکه در یک  جامعه عاری از بهره کشی انسان از انسان، تکنولوژی جدید، این دست آورد مامی بشریت بایستی که در خدمت کل بشرباشد. موجب کار کمتر انسان و درآمد بیشتر ، لذت از حرفه کاری خود و احساس آرامش و نیز دارای وقت استراحت بیشترو رسیدگی بیشتر به امورات فرهنگی و فراغت خاطر می‌شود. این یعنی زندگی بهتر و طولانی‌تر. این روزها نه تنها چنین چیزی امکان پذیر نیست، بلکه استثمار تشدید شده و  ثروت افزوده شده  در جیت معدودی افراد واریز می‌شود. ۱۱۵ میلیون کودک بی‌سواد هستند. در هر ۳.۶ ثانیه یک بچه می‌میرد. فقط در ایالت نیو اورلیان امریکا ۱۵۷۷ نفر از فقر جان باختند. در کشورهای اتحادیه اروپا رقم بیکاران از ۳۰ میلیون گذشته است. طبق گزارش یونسکو بیش از ۹۲۱ میلیون نفر در بیغوله‌ها و زاغه‌هازندگی می‌کنند.و این یک  تصویر واقعی است که در اغلب کشورهای سرمایه‌داری و یا مستقل با سیاست‌های نئولیبرال ، یا محافظه‌کار و یا سوسیال دمکرات اداره می‌شوند ، می‌باشد.

در شروع قرن ۲۱، استعمار مجدد کشورها  با ویژ‌گی ها و عناصر جدید در حال اوج گرفتن است. در قاره افریقا بسیاری از کشورها تحت فشارهای شدید قرار دارندو همینطور کشورهایی امریکای لاتین. امریکا از توسعه بالای جمهوری خلق چین نگران می‌باشد و در کشورهای سوسیالیستی سابق زحمت کشان در شرایط دوران فئودالی قرار دارند. نژادپرستی، نئو فاشیست‌ها و بیگانه هراسی دوباره در حال اوج گیری است! شورشهای اخیر مهاجرین در فرانسه و امریکا موید این امر می‌باشد.

در این قرن حاضر، فروپاشی های سالهای ۱۹۸۹- ۱۹۹۱، توازن قدرت جدید را برقرار کرد که منجر به قدر مطلق شدن امریکا گردید.. ما معتقد هستیم که این قدرت مطلقه بودن موقتی بوده و این امر موجد جنگ‌های جدید، تغییر مرزهای کشورها، آواره کردن میلیونها انسان، کشتار انسانهای بیگناه، تحدید استقال کشورها موجب اسیری مردم می‌شود.   سازمان ملل متحد نیز ابزار لاپوشانی اعمال غیر قانونی امریکا و انگلیس و سایر شرکاء آنها می‌شود. حتی آمار رسمی هم بیانگر این است که جنگهای معاصر امپریالیستی موجب آوارگی ۸/۵ میلیون و جابجایی ۲۱ میلیون در بین کشورها شده است. به بهانه مبارزه با تروریسم حقوق دموکراتیک اتحادیه‌های صنفی و نیز حقوق و آزادی مردم محدود شده است.حقوق انسانها، دولتها و مملکتها تحدید می‌شوند.  گروهای پر قدرت سرمایه‌داری در مطبوعات خود تبلیغات ضد دموکراتیک خود را جا می‌اندازند.آنها اسناد و حقایق را جعل کرده و دروغ پراکنی میکنند و از این راه سود سرشار به جیب می‌زنند.

بانک جهانی و موسسه جهانی پول با سیاستهای خود موجب شرایط سخت برای مردم جهان  شده اند.

  بنیادهای نظری WFTU  

فدراسیون با پیگیری اصولی خود آماده مقابله با این دشواری‌های جدید ست. ما به تغییر توازن نیروها در جهان اذعان داریم و نیز تغییر خواستها و تغییر ترکیب طبقه زحمتکش واقفیم. علیرغم قبول همه این تغییرات، قانون اصلی سرمایه‌داری تغییر نیافته و باقی است: طبقه زحمتکش آفریننده ثروت بوده ولی در پروسه تولید ثروت نصیب سرمایه‌دار می‌شود.

در نتیجه علیه این تصویر عمومی، معضلات زیرین در مقابل جنبش جهانی سندیکایی  موجود می‌باشد:

امروزه زحمتکشان چه نوع اتحادیهٔ کارگری را نیازدارند؟

چه تاکیتک و استراتژی را باید بکار ببرند؟

چه چیزی‌هایی را باید دور بریزند و چه اموری را اصلاح کنند؟

چه اندازه نظریه‌های اقتصادی امروزه نسبت به نظریه‌های ۱۵۰ سال پیش که مبارزات اتحادیه‌های جهانی شروع شد، تازگی دارند؟

آیا اتحادیه‌های صنفی باید توسط سخنان زده شده ارزیابی گردند یا با کنش و واکنشش؟

رهبری جدید WFTU مسیر تازه‌ای را  بر اساس  تصمیمات کنگره پانزدهم اتحادیه های صنفی جهان -که در هاوانای کوبا در سال ۲۰۰۵تشکیل شد، که موسوم به توافق نامه هاواناس- اتخاذ نموده است.

رهبری فدراسیون  درطی  سال ۲۰۰۶ با برگزاری نشستهای وسیع و اساسیی با  سازمانهای دوست و همکار و نیز فعالین مستقل کارگری از جنبش جهانی سندیکاها ، این اصول را بطور مفصل به بحث و بررسی گذاشت.

ماحصل این بحث‌ها و نیز موافت‌نامهٔ هاوانا منجر شد  به اولویت‌های ده گانه، که فدراسیون برا ی فعالیت خود در این دوران سخت  قرار داده است. این ۱۰ مورد بر حسب اولویت بندی لیست نشده وما معتقد هستیم که هرکدام در نوبه خود ارزشمند می‌باشد.

ده اولویت کنونی فعالیت WFTU

۱- برا ی اینکه جنبش کارگری و اتحادیه‌های صنفی توانایی بیان خواستهای طبقه زحمتکش را داشته باشد، باید با اصول مبارزات طبقاتی هدایت شود. مطالعه تاریخ جنبش کارگری جهان در ۲۰۰ سال گذشته اثبات می‌کند که تمامی دست آوردهای این جنبش جهانی فقط با مبارزات سخت بدست آمده است. در هیچ کجای جهان و هیچ کارفرما وسرمایه‌داری با میل خود مشکلات زحمتکشان را حل نکرده است.جنبش ما هرگز نظریه‌های مخالف مبارزه طبقاتی را قبول ندارد.

۲- WFTUمعتقد به استقلال سازمانی اتحادیه‌های صنفی از شرکت‌های چند ملیتی می‌باشد. ما در جامعه طبقاتی زندگی میکنیم بنابراین اتحادیه‌ها طبقه زحمتکش را نمایندگی می‌کند که دارای مشخصات نوین خودش است و با هدف همکاری وسیع و خواستهای عمومی می‌باشد.  جنبش سندیکایی بایستی از نظر سازمانی از احزاب سیاسی مستقل باشد. بایستی علیه سیاستهای مخرب دولت‌ها که برعلیه به خواست عمومی است مبارزه کند. از نظر مالی بایستی مستقل بوده و به منابع مالی مشکوک وسری وابسته نباشد.

۳- امروزه بخاطر تروریزم کارفرما و سرکوب حکومتی یک عقب نشینی بزرگی در موضوعات حقوق دموکراتیک و آزادی های سندیکایی بوجود آمده است. از نمونه‌های اخیر آن میتوان از سرکوب دولتی اعتصابات کارگران کره جنوبی ، اعتصابات معلمین مکزیک، وحشیت دولت کلمبیا علیه مبارزات سندیکالیست‌ها و نیز بکار گیری سیستم های کنترل مدرن در کشورهای اتحادیه اروپا، تحدید و ارعاب کارگران ساختمان سازی در استرالیا و هزاران نمونه غیر قابل انکار دیگر می‌باشد. فدراسیون خطر یورش به حقوق انسانی  به بهانه مبارزه با تروریزم توسط امریکا، انگلیس و متحدانشان به نیروهای مترقی هشدار می‌دهد. مبارزه برای دموکراسی و آزادی اتحادیه‌ها باید دایمی و مستحکم باشد.

۴-دراین  دوره دیوانگی امپریالیست‌ها، مبارزه برا ی صلح، مبارزه طبقاتی جنبش سندیکایی یک اصل بنیادی است. اولین قربانیان تهاجمات امریکا و ناتو کارگران و زحمتکشان می‌باشند. آنان در میدان‌ها ی جنگ، در خانه‌هایشان و یا در کارخانجات کشته می‌ شوند و از عواقب جنگ آسیب می‌بینند. جنبش جهانی صلح همه مردم  زهمه کشورها ی در حال توسعه را یاری خواهدکرد. فدراسیون آمادگی گسترش یک جنبش وسیع ضد جنگ با گسترش همبستگی بین المللی زحمتکشان - که نکات اصلی جنبش اعتراضی با یک محتوی غنیبوده- می‌باشد. ما موافق برچیده شدن بدون استثناء تسلیحات هسته‌ای ازهمه کشورهاهستیم.

۵-برای  تمامی بشریت آشکار گردیده است که اتحاد منفی  نیروهای مقهور جهانی در سازمان ملل در طی ۱۵ سال گذشته اقدامات ضد بشری امریکا را قانونی جلوه داده‌اند. این یک دست آورد بسیار منفی می‌باشد. جنبش سنیدکایی و کارگری درحال گسترش جنبش اعتراضی وسیع بوده و از سازمان ملل  می‌خواهند که استقلال خود را از قدرتهای قاهره حفظ نماید. امروز به چنین سازمان مستقلی نیاز داریم.

۶-بنا به ارزیابی رهبری کنونی فدراسیون، اتحادیه های کارگری احتیاج به مبارزه مستمر با بروکراسی و نخبه سالاری دارند تا بتوانند اعتماد و مقبولیت را دوباره بدست آورند. تاریخ به ما آموخته است دموکراسی، انتقاد از خود و جمعی عمل کردن به جنبش ما کمک می‌کند. رهبران جنبش سندیکایی بایستی که ساده، همراه مردم عادی و یاور طبقه زحمتکش باشند نه اینکه خود ثروتمند شده و به سرمایه‌داران کمک کنند. رهبران واقعی سندیکاها بایستی که جوانترها را آموزش داده و به آنان اصول و ارزش‌های جنبش کارگری را یاد دهند.آنان بایستی به اصول بنیادی و نیز کارگران ساده  احترام بگذارند.

۷- ما در قرن اطلاعات و آمار زندگی می‌کنیم.شرکتهای چند ملیتی در تلاشند که این دانش را برای مدیران و کادرها خود نگهدارند. دسترسی داشتن زحمتکشان به دانش امروزین و آموزش فرهنگی بیش از هر زمانی ضروری است. در این چارچوب آموزش مبارزات سندیکایی  با برگزاری سمینارها، مدارس جمعی و موسسات آموزشی برای همه کارگران مفید است. تحقیق و همه علوم ابزاری مهم و لازمی برا ی جنبش می‌باشد. با این ابزار جنبش کارگری بیشتر می‌تواند مشکلات جوانان، زنان، روشنفکران و مهاجرین اقتصادی - که با ورود خود به صفوف جنبش کارگری جان تازه‌ای به آن می‌دهند -را  بررسی و راه حل نشان دهد. داشتن  دانش بالا و آموزش فرهنگی برای اعضای اتحادیه‌ها ضروری می‌باشد.

۸- فدراسیون برای بهبود شرایط زندگی کارگران، وضع اقتصادی مناسب، تامین اجتماعی و خواستهای کارگری  مبارزه می‌کند. خواستهایی که موافق دوران و نیازهای آنان و منطقه زندگی‌شان است.  آنان تلاش می‌کنند که همه کارگران را در اتحادیه‌ها متشکل نمایند. در تلاشیم که اتحادیه‌های کارگری کاری را در همه کشورها بطور آزاد پایه گذاری کنیم. همانطور که دراساسنامه  فدراسیون ما ذکر شده، برای الغا استثمار انسان از انسان را برای همیشه ، تلاش می‌کند. این عنصر کیفی به جنبش طبقاتی عزم راسخ در مبارزاتشان به عنوان موتور حرکت تاریخی برای ساختن جامعه‌ای عاری از بی عدالتی، عاری از جنگ با دموکراسی و آزادی میدهد. با حق آگاه شدن و مطبوعات دمکراتیک.

۹- فدراسیون علیه فرهنگ امپریالیستی-که درصدد تخریب تاریخ و نیز  آداب و سنن فرهنگی  و ویژه‌گی هر ملتی هستند- مبارزه میکند. این تخریب فرهنگی در صدد است با تبلیغات چند لایه‌ای روش زندگی امریکایی را در دنیا جا بیاندازد. هر ملتی، هر کشوری و  هر اتحادیهٔ کارگری دارای ویژگی خود و تاریخ منحصر به فرد خود می‌باشد. فدراسیون ما این ارزشها را محترم شمرده و از جوانان می‌خواهد که تاریخ و فرهنگ ملت خود را فراگیرند.

۱۰- WFTU اعلام می‌کند که  بعد از کنگره ۱۵ فصل تازه‌ای را در مبارزات خود گشوده است و آماده است با سایر سازمانهای بین المللی کارگری، اتحادیه‌های محلی و کشوری، سندیکاهای مستقل، علی رغم تفاوت در ایدولوژی و عقاید سیاسی در تقویت دست‌آوردهای طبقه زحمتکش جهانی همکاری نماید.  تنها ارزشی که برای هرهمکار  فدراسیونی وجود دارد برابری و احترام متقابل و قبول همدیگر با تفاوتهای موجود با هدف مشترک می‌باشد. فدراسیون امروز سندیکاها ی دیگر را بعنوان رقیب خود محسوب نمی‌کند.  دشمنان ما سرمایه‌داران و امپریالیست‌ها هستند. اصل اساسی برای فدراسیون ما گسترش اتحاد همه زحمتکشان بدون توجه به طرز فکر،‌مذهب، رنگ وزبان و جنسیت بوده و می‌باشد. این اتحاد بایستی مبارزه متحد را تقویت و همه سندیکاها را با نیروی بیشتر و بطور موثر علیه سرمایه بسیج نماید. در این مبارزه مشترک همهٔ کشاورزان بی زمین و فقیر، کارفرماهای کوچک، گروهای توده مردم و آنانی که ازآینده زندگی در این جهان امروزی نگران هستند، جا دارند.

ما در دوران جهانی شدن، که ویژگی آن نئولیرالیسم و تمرکز قدرت در دست تعداد معدودی ،می‌باشیم.

ما معتقدیم که این بهم خوردگی توازن نیروها در جهان موقتی بوده است! بیایید  در کنار هم با این جهانی سازی مبارزه کنیم. فدراسیون جهانی سندیکاها با ۶۰  سال سابقه مبارزاتی نگرش طبقاتی جدید خود، به احیای جنبش جهانی سندیکاها  امیدوارمی‌باشد.

آتن ژانویه ۲۰۰۷

ترجمه از: http://www.wftucentral.org/?page_id=40&language=en

اعتراض معلمان به عملکرد صندوق ذخیره فرهنگیان

یک فعال صنفی معلمان انتقاد کرد:                                                  

اعتراض معلمان به عملکرد صندوق ذخیره فرهنگیان              

یک فعال صنفی معلمان با اشاره به عدم تغییر ارزش سهام بانک سرمایه که زیر نظر صندوق ذخیره فرهنگیان قرار دارد از عملکرد غیر شفاف این صندوق پولی متعلق به فرهنگیان انتقاد کرد.

«محمد تقی سبزواری» در این باره به ایلنا گفت: اطلاعات اندکی در رابطه با صندوق ذخیره فرهنگیان در دسترس است زیرا گزارشی از عملکرد سالانه‌اش ارائه نمی‌شود. فرهنگیان از نحوه سرمایه گذاری، املاک، موسسات تحت پوشش و... صندوق ذخیره پولی‌شان اطلاعی ندارند و تنها میزان سود سالیانه و ارزش دارایی آن‌ها اعلام می‌شود.

وی در ادامه با اشاره به بانک سرمایه که تحت پوشش صندوق ذخیره فرهنگیان قرار دارد افزود: از ۷ الی ۸ سال پیش، فرهنگیان سهام بانک سرمایه را خریدند. هر سهم در آن زمان ۱۰۰ تومان ارزش داشت. هنوز ارزش سهام بانک سرمایه تغییری نکرده و ۱۰۰ تومان باقی مانده است و سودی که قابل بیان باشد نیز به معلمان پرداخت نشده است.

سبزواری با انتقاد از عدم پایبندی دولت به تعهداتش در قبال صندوق ذخیره فرهنگیان بیان کرد: قرار بود به میزانی که فرهنگیان از حقوقشان به این صندوق واریز می‌کنند دولت هم واریز کند اما دولت این تعهد را با تاخیر چندین ساله انجام می‌دهد.

این فعال صنفی معلمان در پایان اظهار داشت: هر وزیری که سر کار می‌‌آید یکی از خواص خود را به سمت مدیر عاملی صندوق ذخیره فرهنگیان تعیین می‌کند و این روند باعث شده انتظارات فرهنگیان از این صندوق پولی به هیچ وجه برآورده نشود.

موفقيت كارگران در باز پس‌گيري حقوق معوق پس از 7 روز اعتصاب

كارگران پيمانكار اجرايي كه براي شركت محور‌سازان مشغول كار در پارس جنوبي بودند، به اعتصاب خود پایان دادند. پس از 7 روز اعتصاب و تحميل زيان ناشي از تاخير در پيشرفت كار پروژه، پاي كارفرما  به معركه باز  و شركت محور‌سازان مجبور به پرداخت سه ماه حقوق كارگران پيمانكار اجرايي شد.
اين موفقيتِ كارگران پيمانكار اجرايي باعث شد كه كاركنان بلاواسطه‌ي شركت محور‌سازان هم دست از كار بكشند و طولي نكشيد كه آنان نيز حقوق معوق خود را دريافت كردند.
كانون مدافعان حقوق كارگر اين موفقيت را به كارگران تبريك مي‌گويد و بار ديگر ضرورت همبستگي و ايجاد تشكل مستقل كارگري را براي احقاق حق كارگران يادآوري مي‌كند.

بیانیه فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری (WFTU) به مناسبت روز جهانی نلسون ماندلا

نلسون ماندلا در 18 جولای 1918 دریک روستای کوچک در افریقای جنوبی متولد شد. او از همینجا  شروع کرد که برود و یک رهیر بسیارمحبوب تاریخی شود.

در دوران مبارزات مردم افریقای جنوبی، وی همراه با هزاران مبارز مشهور وگمنام  با پایداری در مبارزات و قربانی کردن خود، در جهت پایان دادن به رژیم نژادپرست و نیز برقراری آزادی و برابری حقوق و احترام به مردم افریقای جنوبی تلاش میکردند.

حتی زندانی شدنش نیز باعث نشد که دست از مبارزه بردارد. در دوران سخت زندانش، فدراسیون ما این افتخار را داشت که جهت حمایت از مبارزات آزادی خواهانه مردم افریقای جنوبی و ماندلا اعتراضات بین المللی راه انداخته و بطرق مختلف جنبش سندیکایی و طبقاتی را بسیج نموده  و جهت آزادی وی از زندان تلاش نماید.  

امروز در شرایط بسیار سخت ، باردیگر قلب و افکار همه ما همراه با مردم افریقای جنوبی می باشد.

نلسون ماندلا پرچم صلح و آشتی بر علیه نفرت پخش شده توسط استثمار کنندگان می باشد.

کسی بهتر از خودش نمیتواند بیان کند که:

«کسی با نفرت به دیگران بدلیل رنگ پوست، وابستگی مذهبی و یا گذشته اش بدنیا نیامده است. مردم باید یاد بگیرند که نفرت داشته باشند. اگر چنانچه آنان  می‌توانند یاد بگیرند که نفرت ذاشته باشند، پس میتوان به آنها یاد داد که  می‌توانند دوست داشته باشند، دوست داشتن در قلوب طبیعی تراست تا بر عکس آن.»

ماندلا در آموزش و شکل دهی مبارزات زحمتکشان افریقای جنوبی تلاش زیادی کرده است، ما مطمئن هستیم که که ایی مبارزه با استفاده از تجربیات نسل گذشته ادامه و تکامل خواهد یافت تا زحمتکشان افریقای جنوبی از دیکتاتوری و استثمار رهایی یابند.

زنان شاغلی که درنوبت کاری(شیفت‌های) مختلف کار می‌کنند دچار مشکل بارداری می‌شوند

  

نتیجه یک تحقیق جدید در انگلستان نشان می‌دهد که۸۰  درصد از  زنان شاغلی که در شیفهای شب کار می‌کنند دچار مشکل بارداری می‌شوند. طبق یافته‌های محققین انگلیسی کارهای شیفتی  موجب نامنظم شدن عادات ماهانه شده، و حتی باعث سقط جنین می‌شود. کارهای نوبتی موجب کم خوابی و بهم خوردن روند منظم زندگی عادی و آسیب‌های دیگری به سلامتی زنان شاغل  میزند.

این تحقیق جدید که توسط  دکتر لیندن استاکر (Linden Stocker ) از دانشگاه همپتون جنوبی (Southampton) انگلستان انجام شده است نشان می‌دهد که کار در شیفت خطر بهم خوردن نظم عادات ماهانه و بارداری می‌شود. این تحلیل شامل تمامی مطالعات انجام گرفته از سال ۱۹۶۹ تا ۲۰۱۳ می‌باشد. در این تحقیق مقایسه‌ای انجام گرفته بین کارهای نوبتی و نوبت شب با کارهای روزانه زنان.

نتایج اولیه بیانگر مشکلات بارداری و بهم خوردن روند عادی عادات ماهانه و سقط جنین های ناخواسته می‌باشد. در این مطالعه که شامل بررسی اطلاعات ۱۱۹۳۴۵ از زنان شاغل مورد مطالعه بوده است، مشاهده شده است که این عواقب ۳۳ درصد بیشتر از افرادی بوده که در شیفت‌های عادی کار می‌کنند می‌باشد. و در عین حال افزایش  ۸۰ درصدی بارداری‌های نابهنگام رانشان می‌دهد.

زنان شاغلی که فقط در نوبت کاری شب کار می‌کنند آمار افزایش بهم خوردن نظم عادات ماهانه وجود ندارد و یا سختی بارداری را ندارند ولی افزایش سقط جنین را دارند: محققین یافته‌های خود را «جدید» ارزیابی می‌کنند و معتقد هستند که «یافته‌های ما نشان می‌دهد که نامنظم شدن بارداری زنان شاغل شیفتی در کارشان و نیز درکار  کارفرما هایشان تاثیر دارد»

ترجمه از: http://www.wftucentral.org/?p=6617&language=en

" مبارزه سندیکا‌های مستقل علیه تحریم‌های امپریالیستی "

جنبش کارگری - سندیکایی ایران با هرگونه تحریم و مداخله خارجی‌ در کشور مبارزه کرده و خواهد کرد.

اخیراً نامه‌ای با امضای دو سندیکای کارگری، یعنی سندیکای کارگران فلز کار مکانیک و هیات باز گشایی سندیکای کارگران نقاش و تزئینات تهران علیه تحریم‌های مداخله جویانه انتشار یافته است. در بخشی از این نامه آمده است: "با توجه به شرایط سخت اقتصادی کشورمان که گریبانگیر زحمتکشان ایرانی‌ است این تحریم‌ها باعث رکود تولید در صنایع مورد تحریم و تورم و فقر بیشتر و همچنین منجر به بیکاری کارگران و متلاشی شدن خانواده‌های زحمتکشان ایران خواهد شد. .....این تحریم‌ها جنگی اعلام نشده بر ضدّ زحمتکشان ایران است و خانواده‌های زحمتکشان را هدف گرفته است."

بر کسی‌ پوشیده نیست که اعمال تحریم‌ها اثرها و نتایج ناگواری برای اکثریت مردم، خصوصاً کارگران داشته است.  تنها کلان سرمایه دارن وابسته به حاکمیت از تحریم‌ها منفعت برده و بر نفوذ سیاسی و قدرت اقتصادی خود افزوده اند. جنبش سندیکایی زحمتکشان ایران قاطعانه با اعمال تحریم و مداخله خارجی‌ مخالفت کرده و خواهد کرد. باید با هماهنگی و همراهی تمامی‌ تشکل‌های کارگری واقعی‌ و مسقل مبارزه‌ای همه جانبه علیه تحریم‌ها و برنامه‌های اقتصادی حکومت را سازمان داد.

کارگران زندانی را آزاد کنید!

در چهلمین روز درگذشت افشین اسالو در زندان گوهردشت، دو سندیکای کارگری ایران، سندیکای کارگران فلزکار مکانیک و هیات بازگشایی سندیکای کارگران نقاش و تزئینات تهران با انتشار فراخوانی خواستار کارزار مشترک برای آزادی سندیکالیست های دربند شدند. در بخشی از این فراخوان آمده است: "در حال حاضر محمد جراحی کارگر نقاش و عضو سندیکای کارگران نقاش و تزئینات تهران به دلیل ابتلا به سرطان تیروئید و عدم دسترسی مناسب به پزشک به سمت مرگ سوق داده می شود. رضا شهابی راننده اتوبوس و عضو هیات مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی تهران به دلیل عدم معالجات و مراقبت های پزشکی بعد از عمل جراحی در شرایط نامطلوبی به سر می برد... ما از قوه قضاییه (جمهوری اسلامی) می خواهیم که این کارگران بیمار و دربند را برای تکمیل روند معالجات مناسب پزشکی خود، بی درنگ آزاد کنند." دو سندیکای مستقل کارگری میهن ما سپس از نهادهای کارگری بین المللی خواستار حمایت برای آزادی کارگران دربند و اعتراض به جمهوری اسلامی به دلیل نقض حقوق و آزادی های شناخته شده سندیکایی گردیده‌اند.

کارگران و فعالان سندیکایی نظیر رضا شهابی و محمد جراهی صرفاً به دلیل عضویت در سندیکا و فعالیت های صنفی ـ سندیکایی علنی و قانونی بازداشت و در زندان بسر می برند. حمایت از این کارگران زندانی وظیفۀ همه مبارزان جنبش سندیکایی و نیروهای دمکرات کشور ماست. کمیته روابط سندیکایی با حمایت قاطع از فراخوان سندیکاهای مستقل برای آزادی کارگران زندانی، در این زمینه همراه و همدوش سندیکاها و فعالان سندیکایی خواستار کارزاری مشترک در سطح داخلی و خارجی است و در این راه تمام امکانات خود را بکار می برد.

مجله پیام سندیکا- ویژه نامه سالگرد کودتای ۲۸ امرداد

مجله پیام سندیکا- ویژه نامه سالگرد کودتای ۲۸ امرداد

از سایت سندیکای کارگران فلزکار مکانیک

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.499723520119572.1073741854.476101482481776&type=1

خروج کارگاه‌های کوچک از شمول قانون کار و حقوق زنان کارگر

تضییع حقوق زنان در همه ابعاد زند‌گی آنان، که نیمی از جمعیت کشور ایران را تشکیل می‌دهند و در توسعه و رشد تولیدات کشاورزی - صنعتی و آموزشی‌ و خدماتی نقش عمده‌ای از نظر کیفی و کمی‌ ایفا میکنند به شیوه‌های گوناگون و توسط قوانین تبعیض آمیز و ارتجاعی سالیان دراز است که ادامه دارد.

این سیاست‌های تبعیض آمیز که درپیوند با برنامه‌های اقتصادی جمهوری اسلامی قراردارد به منافع و حقوق کارگران شاغل در صنوف به‌ویژه زنان کارگر آسیب بسیار رسانده‌است. در واقع سیاست‌های دیکته شده از طرف صندوق بین المللی پول و بانک جهانی‌ مخالف تقسیم عادلانه ثروت‌های تولیدشده توسط کارگران و زحمتکشان فکری و یدی در بین آنان دارد.

از جمله سیاست‌های بغایت ارتجاعی و سودجویانه در نظام بهره کشی‌ موجود در ایران وضعیتِ کارگاه‌های کوچک و زیر 10 نفراست که مشمول قانون کار نمیشوند. استثمار کارگران زن در کارگاههای کوچک و متوسط و کارگاههای زیر زمینی بدون مجوز، لجام گسیخته است. گزارش‌های متعدد نشان می‌دهد شایع‌ترین مشکلِ زنان کارگر عبارتند از: ساعات طولانی کار، دستمزد ناکافی و کار سخت و طاقت فرسا و در برخی مواقع پرداخت نشدن حق بیمه‌ و دستمزد کمتر از مردان در مقابل کار مساوی!

از آنجا که زنان کارگر شاغل در این واحدها (کارگاههای زیر زمینی‌ و فاقد مجوز، کارگاه‌های کوچک و متوسط که از شمول قانون کار خارج هستند) نیاز شدید مالی دارند، هیچگاه شکایتی علیه کارفرمایان خود مطرح نمیکنند و در نتیجه این روند می‌تواند سالها بدون اعتراض ادامه داشته باشد.

نکته بسیار با اهمیتی را که می‌توان به این موارد افزود، این هست که در صورت نبودِ سندیکاهای مستقل و غیرحکومتی و وابسته به نهادهای دولت، نه تنها مشکلات زحمتکشان و کارگران بهبود و یا کاهش نخواهد یافت، بلکه در نبود سندیکا‌های مستقل و واقعی‌ کارگری، حقوق کارگران و زحمتکشان میهنمان باز هم مورد سوء استفاده و دست یازی کارفرمایان سودجوی و سوداگر قرار خواهد گرفت.

فعالین و سندیکالیست‌های کارگری  باید به صورت مستمر این نکته را در میا‌ن زنان زحمتکش و کارگر میهنمان یادآوری کنند که منافع آنها با منافع مجموع طبقه کارگر پیوند ناگسستنی دارد و از این منظر بدون انسجام در درون  تشکیلات کارگری واقعی‌ نمی توان و یا شاید به سختی بتوان قدمی‌ در راه بدست آوردن حقوق و منافع کارگران و زحمتکشان برداشت.

یادآوری:

اتحاد کارگر بولتن کمیته روابط سندیکایی ایران است که مطالب آن به صورت ماهیانه انتشارمی‌ یابد. با ما همکاری کنید و گزارش، خبر و نظرات خود را برای ما ارسال دارید.

کمیته روابط سندیکایی ایران

نشانی‌ ایمیل: etehadkargaran@gmail.com

Social Security Organization: Reactionaries’ Fight over Looting of the Workers’ Savings

* In the current critical conditions and facing the regime’s policies such as reform of the “Social Security Law” and the “Labor Law”, the primary task of the labor movement is to avoid discord and division and make a conscious move toward reinforcing the ranks of the labor movement and boosting of the organizational level of workers’ protests.

The fight and competition over management of the “Social Security Organization” finally resulted in the Parliament’s tense session, reflecting intensification of confrontation among factions of the reactionary rulers, and impeachment of the Minister of Labor, Social Welfare and Assistance with the majority vote and his dismissal. The management of the “Social Security Organization”, for various reasons and for sometime had turned into an issue of clash between ruling factions. Ahmadinejad’s exposing of Larijani brothers and the reciprocal response of Ali Larijani, Speaker of the Parliament, is a reflection of the depth of conflict and is a clear indication of government’s instability in the current time and is a reflection of a new period of tolerating within the governing body. Following these confrontations, on Monday, February 5, 2013, Tehran’s Islamic Revolutionary Prosecuting Office detained Saeid Mortazavy and sent him to the Evin Prison.                 

* What is the Fight Over?

The Saeid Mortazavy difficulty is in fact the battle of the reactionary ruling factions in controlling the “Social Security Organization.” Up to now none of these factions has opposed or has been critical of the agenda and policies implemented in the Organization, policies which have lead to the weakening and wiping up of the workers’ benefits. Particularly, none of the factions and individuals opposing and critical of  Saeid Motazavy’s  presence at the “Social Security Organization” or reform of the “Social Security Law”, a bill which is a creation of Mortazavy and his associates, have not opposed it or rejected the bill. Deceitful maneuvers of some yellow and reactionary, so called “workers’” organizations in preparing  petitions in support of  Mortazavy’s directorship at the “Social Security Organization” is also a move in support of certain factions prior to the presidential elections, and is void of any trade-syndicate motives. It was for that reason that ILANA on January 22 wrote, ”Supporting Martazavy’s staying on the job is political. It seems politicians are trying to amass some labor activists in supporting them……. It seems some politicians are behind this move and have pushed the workers’ organizations [“Grand Center for Islamic Labor Councils” and “Grand Center for Trade Associations”] forward; because, during his tenure at the “Social Security Organization”, Mortazavy did not accomplish a specific task to deserve such a support.” Also, on January 24, Mehr News Agency reported, “What is going on in the backyard of the “Social Security Organization? Politicians share from the government’s giant economic unit. Names of many “political-economic” personalities are on the Managing Boards of more than 250 investment companies of the “Social Security Organization”…….. This clarifies many of the questions that why the case around the directorship of the Social Security Organization is so tumult and turbulent….. Iran’s largest investment company – Shasta – which belongs to the Social Security Organization contains 250 large and small companies; it has around 3 billion dollars of assets and distributes more than one billion dollars of profit.” Therefore, one can understand the nature and content of the uproar among ruling reactionary circles over the selection of the director of the “Social Security Organization” and the fight over Mortazavy’s directorship! While the rights and interests of the workers, the real owners of the “Social Security Organization”, are being ignored and trampled on.

* Theme and content of the reform of the “Social Security Law”

As it was mentioned, the different factions within the government had no difficulties, and still have no difficulties with the agenda and policies implemented in the “Social Security Organization”, particularly with the anti-worker bill for reform of the “Social Security Law”. Regarding this bill, early in November 2012 ILANA News Agency reported, “The reform includes some changes concerning the age and retirement background in normal, difficult, and harmful jobs; increase of the workers’ co-pay for the insurance coverage; reduction in the insurance coverage and free health coverage of the Social Security Organization; sale of the health services to the insured; privatization at the Social Security Organization’s health centers through transfer of the management of the centers; transfer of the government’s public health related obligations to the Social Security Organization; allowing the government to have a choice in  payment or refusal to pay the 3 percent government’s share of the insurance coverage; and other cases.”

Considering these cases, we must clearly say that, the system of “Social Security”, and the nature and goals of the “Social Security Organization” have changes; and this reflects reactionaries’ raid on one of the historic achievements of the Iranian working class’ struggles. These actions are in fact part of the social-economic strategy of the theocratic regime, aimed at elimination of the system of “Social Security”, which its foundation is built on the resources and earnings of the workers of our country. We also must add this point: reform of the “Social Security Law” alongside the reform of the “Labor Law”, privatization of the insurance companies and banks, hand-over of the “country’s customs terminals” to the private sector, and also the plan for privatization of the “Iranian National Oil Industry” are the main components of liberalization of the economy and in fact are the social-economic strategy of the theocratic regime.

To clear the way for his future activities, where the most important one of them is the reform of the “Social Security Law”, Saeid Mortazavy, the ill-famed agent of the Kahrizak atrocities, also famous as the media assassin during the reform period, initially changed the constitution of the “Social Security”. Considering the regime’s strategy in the economic field, which consists of: implementation of the plans dictated by the International Monetary Fund and the World Bank, it was expected that his assignment would bring very harmful changes to the role, place and extent of influence of the “Social Security Organization”. One of the main goals in reform of the “Social Security Law”, that the reactionaries are after, is weakening of the “Social Security Organization” in favor of the domestic and foreign insurance companies’ activities. The “Social Security Organization” is considered as a strong rival for these companies and it must be “legally” cleared out of the way, so that the private (domestic and foreign) insurance companies can take control of this high-profit market. We have not forgotten that in unison with the Supreme Leader’s slogans concerning the so called “the year of national production”, while speaking to the managers of insurance industry and a group of charity foundations, clearly indicated his wishes for competition, meaning privatizing the insurance industry and a more serious presence of domestic and foreign private sector in this field. Securing and guaranteeing “a more serious presence of private sector” can only, and only, become possible with weakening of the “Social Security Organization”; an objective that the present draft of the reform bill is seeking. In any case, in its nature, the “Social Security Law” reform bill is extremely anti-worker, and the point we must stress on is that some reform items, including the one concerning the retirement age and the workers’ co-pay, is a duplicate of the “European Union” governments’ austerity programs that the “International Monetary Fund” and the “World Bank” are imposing on the toilers of this continent. Regarding this issue, on November 12, 2012, ILANA reported: “Increasing the retirement age by referring to the social security law in the European countries [lets say anti-people economic austerity programs] is trying to increase the retirement age in the country without comparing the Iranian workers’ welfare and income level with those in Europe…….. The relevant question is: Since by referring to the European laws the Social Security Organization is trying to increase the retirement age in Iran, are the pensioners’ services being provided according to the European standards as well?

The bill for reform of the “Social Security Law” has received serious opposition from the working people. This bill has such an anti-worker content, that if approved and implemented, the lives of workers and their families will very adversely be affected, and it will have tragic consequences.

All reform items have extremely anti-worker nature. Because of that, in a report quoting labor activists ILANA wrote: “We workers do not accept the changes in the Social Security Law in its present form. For example, increase in workers’ retirement age is added extortion of our rights…… The Social Security Organization has owner, and its owner are the workers that every month save some of their income in this fund.”

*Worker syndicates’ task in confronting the reactionaries’ assault

 The bill for reform of the “Social Security Law” is an inseparable component of the social-economical strategy of the theocratic regime; which at the present time the anti-national government of Ahmadinejad, representing the ruling reactionaries and in the interest of the big corporations, and harmful to the workers and toilers, is being carried out. Undoubtedly, in a short time we must witness the reform of the “Labor Law” as well.          

Duty of the conscious and progressive workers and independent syndicates is to organize an interconnected and united battle front against the implementation of these so called “reforms”. Dismissal of the Minister of Labor, detention of Mortazavy, and the ruling reactionaries’ exposing of each other, shows the unprecedented exacerbation of the tensions and the consequent regime’s political instability. With care and attention, the labor movement can, and must use these cracks in the interest of restoring and organizing the syndicate movement and reviving the syndicate rights, and also strengthen its relations and links with the national anti-autocratic movement. At this critical moment, priority of the country’s labor and syndicate movement is to strengthen the movement’s ranks and avoid division and drowning in divisive and subjective arguments. Therefore, certain processes counter to benefits and interests of the syndicate movement, in the recent weeks – particularly in the independent syndicates – and attempts to disrupt syndicate activities as a result of rightist or leftist positions, have been worrisome. The labor activists, considering the present political realities, must struggle in organizing an independent, militant, and all-inclusive and expansive syndicate movement, a movement which its doors are open to all workers and toilers. With vigilance and maintaining class conscious, and avoiding all divisive activities, and on proper class foundation, we must struggle to revive and uphold the independent syndicates. We must not allow the reactionary rulers to crush the Iranian working class’ rights, benefits, and achievements with ease and without an organized opposition. With struggle we can, and we must defend these interests and achievements!   

Independent Unions’ Struggle against the Imperialists’ Sanctions

The Iranian labor-union movement has, and will fight against all kinds of foreign sanctions and interference in the country.

Recently, a letter regarding the interfering sanctions, signed by two labor unions, the Mechanical Metal-Workers’ Syndicate and the Board for Reconstitution of the Tehran Painting and Decorating Workers’ Syndicate, was published. A segment of this letter indicates: “Considering our country’s difficult economic conditions, which beset the Iranian workers; these sanctions have caused production recession in the sanctioned industries, higher inflation, more poverty, and also will lead to workers’ unemployment and decay of the toilers’ families ……These sanctions constitute an unannounced war against the Iranian toilers, and target the workers’ families.”

It is perfectly clear that imposing sanctions have had horrible affects and consequences for majority of the Iranian people, especially the workers. Only the big capitalists connected to the government have benefited from the sanctions and have added to their political influence and economic power. In unity and harmony, all real and independent workers’ organizations must organize a multilateral struggle against the sanctions and government’s economic policies.